Obraz “Mądrość Szamanki”.
Proces powstawania obrazu “Mądrość Szamanki” był dla mnie bardzo ciekawym doświadczeniem.
Rozpoczęłam malowanie tego obrazu 5 maja 2019 roku. Podeszłam do tego z dużą dozą radości i zabawy. W pierwszym etapie powstały rozwiane włosy.
Następnego dnia przyszła kolej na namalowanie twarzy.
Jako wzór wykorzystałam moją fotografię. Nie przykładałam się specjalnie do zachowania proporcji. Zależało mi bardziej na przykładowym zdjęciu kobiety, abym mogła mieć zarys. Zakończył się proces zabawy, a rozpoczął czas odwzorowywania. Jest to dla mnie wyzwanie, ponieważ najczęściej maluję z wyobraźni – to, co spontanicznie do mnie przychodzi. Tym razem jednak, poczułam potrzebę namalowania autentycznej twarzy. Wstępnie powstał dosyć chaotyczny zarys.
W połowie maja zaczęłam pracować nad poprawieniem twarzy. Złagodziłam rysy twarzy i ujednoliciłam kolory.
Od tego czasu, aż do 31 sierpnia, obraz stał nienaruszony.To zjawisko występowało u mnie bardzo często. Rozpoczęłam nowy obraz, jakiś czas go malowałam i po pewnym czasie odstawiałam w oczekiwaniu na nowe chęci i nową wenę. W międzyczasie przychodziła ochota na namalowanie czegoś innego, nowego. Niektóre prace doprowadzałam do końca, a w przypadku innych historia się powtarzała.
Od 31 sierpnia rozpoczęłam nowe wyzwanie.
Moja znajoma – Aleksandra Anna Kapella – rozpoczęła na Facebook nowy projekt “Poco a poco – roczny kurs dyscypliny pełnej miłości”, co w tłumaczeniu znaczy krok po kroku. Poniżej link do kursu:
https://www.facebook.com/groups/rocznykurspocoapoco/
Metodę małych kroków znam od dawna ale dopiero tym razem wprowadziłam ją w moje życie efektywnie. Czasami tak jest, że rzeczy oczywiste wprowadzamy do naszego życia dopiero po jakimś czasie. Ja to nazywam procesem dojrzewania.
Podana przez Aleksandrę metoda, polega na konsekwentnym działaniu małymi kroczkami. Najważniejsze jest to, aby wykonywać to z przestrzeni miłości. Bez karcenia siebie i przymusu. Z pełną troską i świadomością, że robimy to przecież dla siebie. Wybieramy czynność, którą chcieliśmy robić ale z jakiegoś powodu jej nie wykonywaliśmy albo przestaliśmy w tym kierunku działać. Opadały nam chęci i zapał. Najczęściej towarzyszyły nam wymówki takie jak: “nie mam czasu” albo “później, innym razem”.
Postanowiłam wprowadzić tą zasadę do mojej przestrzeni malarskiej. Wyznaczyłam sobie minimum 10 min dziennie systematycznego malowania. Zasada jest taka – można oczywiście robić to tak długo jak czujemy i mamy ochotę ale robimy codziennie przynajmniej nasze ustalone wcześniej minimum. Ja oczywiście zatraciłam się w czasie i przestrzeni. Podczas malowania tracę rachubę czasu. Jestem w moim świecie kolorów 🙂
Efekty tej metody były dla mnie zaskakujące.
Zaczęłam codzienną praktykę. Nagle znalazł się czas, przestrzeń i chęci. Sprawiło mi to więcej przyjemności niż zakładałam. Poczucie codziennego malowania dało mi poczucie wewnętrznego spokoju. Odczułam w sobie równowagę. Odeszło oczekiwanie, że powinnam malować tak długo aż skończę albo będę na tyle zadowolona aby przerwać. Wiedziałam, że wrócę do tego jutro, pojutrze i każdego kolejnego dnia. Poczucie tego wprowadziło u mnie bardzo duże rozluźnienie. W konsekwencji tego, mój nowy obraz został ukończony po kilku dniach 🙂
Obraz nabrał nowego charakteru.
Na początku malowania było bardzo dużo zabawy. Rozwiane włosy to dla mnie poczucie wolności, lekkości i przestrzeni. Później przyszło poczucie staranności, praktyki i doświadczeń życiowych.
Poczułam bardzo dużą mądrość płynącą z twarzy na obrazie. Jest ona dla mnie symbolem wielu przeżyć. Odzwierciedlają to bruzdy i wypukłości na skórze kobiety przedstawionej na obrazie. Na koniec przyszło poczucie wewnętrznej radości, spokoju i harmonii, które łączą się ze zdobytą mądrością.
Cały obraz jest dla mnie symbolem procesu, którego doświadczamy w naszym życiu, dlatego zatytułowałam go “Mądrość Szamanki”.
Joanna Ratajczyk Piotrowska
